Israrla çaldı telefon.Adam açmak istemedi.Belki de görmedi.Ya da duymadı.Kadın bir daha aradı sonra bir daha sonra son bir defa daha.Her seferinde kalp atışları biraz daha hızlandı.İdamını bekleyen bir mahkumun çaresizliğini hissetti bir anda.Çünkü biliyordu ters giden bir şeyler olduğunu.Yılmadı,bıkmadı bir daha aradı...Telefonu açtı genç adam soğuk bir merhaba dedi yılları gözardı ederek,aralarındaki yollar kadar uzaktı kadına.Kadın sordu,sorguladı,bir neden aradı günlerdir olan bitenlere bir sebep istedi adamdan ama adam sadece tek bir kelime söyledi 'bitti'...
Yalvardı kadın,ağladı.Kalbini,ruhunu önüne serdi adamın ama adam kararını çoktan vermişti.Ne kadının yalvarışlarına cevabı,ne de bu aşka bir şans vermeye niyeti vardı.Sebebi bile yoktu aslında.Ufacık bir sebebi...Sadece anlamsız bir gururu ve kibiri vardı onu yiyip bitiren.Aşk bitti.Adam gitti.Kadın büyüdü.O adama o kadar hayrandı ki yıllarca hep onu bekledi.Kalbini kapattı her şeye,herkese.Sadece hayallerle yaşadı.Ama büyüdü...Çok büyüdü.Yıllar sonra çalan bir telefonla irkildi yerinden.Arayan adamdı.Sıcacık bir merhaba dedi.Seni unutamıyorumla devam etti cümlesi.Hatalıydım,beni affet dedi.Kadın şaşırmadı,sadece ağladı.Bu aşka verilecek bir şans kalmamıştı.Çünkü ne o kadın eskisi gibi sevebilecek,ne o adam geçen günleri telafi edebilecekti.Kadın gözlerinden süzülen yaşları sildi,telefonu yavaşça kapattı ve yeni bir sayfa açtı.Kalbinin kapılarını açtı.İnsanlara şans vermeye karar verdi.Ha adamı unuttu mu derseniz kalbindeki acı bazen gözyaşı olup süzülür yanaklarından ama kimseye belli etmeden silip yoluna devam eder kadın.Adamı sorarsanız o sonsuza kadar huzur ve mutluluğu bulamadan yaşayacak...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder